Bernardyn krótkowłosy

Jedna z ras psów, należąca do sekcji psów molosowatych w typie górskim. Według klasyfikacji FCI podlega próbom pracy. Jest to pies ciężki i masywny. Wzorzec FCI nie podaje górnej granicy wzrostu. Ze względu na długość szaty istnieją dwie odmiany bernardyna: krótkowłosa i długowłosa. Umaszczenie: Kolor podstawowy to biel z mniejszymi i większymi czerwono rudymi łatami (psy o umaszczeniu łaciatym) aż do czerwono rudego płaszcza na grzbiecie i słabiznach (psy o umaszczeniu płaszczowym). Jednakowo cenione jest umaszczenie odwrotne: czerwono rudy płaszcz poprzerywany bielą. Dopuszczalne czerwono rude pręgowanie. umaszczenie brązowożołte tolerowane. Pożądana ciemna oprawa głowy. Tolerowany czarny nalot na tułowiu. Jest to pies spokojny, łagodny i odważny, nieufny wobec obcych. Bernardyn krótkowłosy jest rzadziej spotykaną odmianą w porównaniu do bernardyna długowłosego. W Polsce uznawany jest za rasę rzadką. Psy tej rasy są wykorzystywane w ratownictwie górskim (wykorzystywane są głównie krótkowłose) i w poszukiwaniach rożnego typu. Hoduje się je też jako psy stróżujące bądź domowe. Najsławniejszym bernardynem był Barry, który ratował ludzi na przełęczy św. Bernarda. Miał on ocalić około 40-100 osób. Pomnik tego psa znajduje się w Cimetière des Chiens, a jego ciało prezentowane jest w Muzeum Historii Naturalnej w Bernie.
 szczeniak

 dorosły pies