Basenji

Jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji ras pierwotnych. Mądry, pojętny, wesoły i wierny pies, zazwyczaj niekłopotliwy. Jest bardzo energiczny, lubi przebywać w cieplejszych warunkach. Nieufny wobec obcych. Dobrze przystosowuje się do życia w mieście. Psy tej rasy prawie w ogóle nie szczekają, wydają za to ciche odgłosy przypominające jodłowanie. Są przez to nazywane "kocimi psami". W Polsce są psami rzadko spotykanymi.
 szczeniak

 dorosły pies

Beagle

Jedna z ras psów, należąca do grupy psów gończych, posokowców i psów ras pokrewnych. Zaklasyfikowana do sekcji psów gończych, w podsekcji psy gończe małe. Pies średniej wielkości, o mocnej i krępej budowie; nie może być ociężały. Beagle są najmniejszymi psami gończymi. Wesoły i żywy, z natury niezależny, ma tendencje do włóczęgostwa. Skłonny do zabaw i tolerancyjny wobec dzieci. Pies gończy, tropowiec, posokowiec, dzikarz, do towarzystwa. W Polsce i w innych krajach rasa bardzo popularna. Zajął czwarte miejsce w eliminacjach na najpopularniejszego psa w USA.
 szczeniak

 dorosły pies

Pies z Castro Laboreiro

Jedna z ras psów należąca do molosów. Jest wiernym i posłusznym psem, niezastąpionym obrońcą stad przed wilkami. Pełni funkcje stróżujące. Castro Laboreiro to pies w typie mastifa o prostokątnej sylwetce. Jest silny i potężny, często o imponującej szacie. Ruch powinien być swobodny, żwawy i energiczny. Ma dużą, wąską głowę, dobrze umięśniony tułów, szeroką, głęboką i pojemną klatkę piersiową oraz proste nogi o grubych kościach.
  szczeniak

 dorosły pies

Cão da serra da estrela

Jedna z ras psów, należąca do grupy psów w typie pinczera, sznaucera i psów molosowatych, szwajcarskich psów pasterskich wraz z innymi rasami. Zaklasyfikowana do sekcji psów molosowatych. Psy tej rasy, zarówno dziś jak i w dawniejszych czasach, pełnią funkcje jako psy stróżujące i psy obronne. Wykorzystywane są także w służbie wojskowej. Cão da serra da estrela jest samodzielny w pracy, odporny na trudne warunki pogodowo-terenowe. Pojętny, nieufny, wręcz agresywny wobec obcych. Nie jest psem łatwym do ułożenia, podobnie jak większość psów, które musiały w naturalnych warunkach same zadbać o swoją egzystencję. Jeżeli od wczesnego okresu szczenięctwa nie jest poddawany odpowiedniej tresurze i socjalizacji, może być niebezpieczny dla opiekunów. Psy wyhodowane na Wyspach Brytyjskich są spokojniejsze od ich portugalskich krewniaków. Cão da serra da estrela żyje średnio około 13 lat. Istnieje ryzyko zachorowania na dysplazję stawów biodrowych. Rasa ta w Polsce nie występuje, cieszy się sporą popularnością w Wielkiej Brytanii.
 szczeniak

 dorosły pies

Bernardyn długowłosy

Rasa psów, należąca do sekcji psów molosowatych w typie górskim. Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy. Są to psy bardzo wysokie, szerokie, o potężnym kośćcu i dużej masie. Pierwotne psy były nieco mniejsze, gdyż dochodziły do wagi 50 kg. Zdarzają się przypadki bernardynów o masie nawet 100 - 130 kilogramów. Ze względu na szatę istnieją dwie odmiany bernardyna: krótkowłosa i długowłosa. Umaszczenie jest brązowo-białe i brązowo-żółte, białe w rude łaty. Ze względu na gęste i ciepłe futro, w obszarach poniżej gór, w lato bardzo mocno traci futro. Bernardyny są łagodnymi, wiernymi i przyjacielskimi psami. Znane ze swojej lojalności, spokoju, tolerancji w stosunku do innych zwierząt oraz dzieci. Bardzo skore do zabawy, niezależnie od wieku. Wyróżniają się wysoką inteligencją, dobrze wychowane są bardzo posłuszne. Bardzo przywiązują się do swoich właścicieli - nierzadko stają w ich obronie, gdy grozi im jakiekolwiek niebezpieczeństwo. Psy tej rasy są wykorzystywane w ratownictwie górskim (wykorzystywane są głównie krótkowłose) i w poszukiwaniach rożnego typu. Hoduje się je też jako psy stróżujące bądź domowe.
 szczeniak

 dorosły pies

 

Bernardyn krótkowłosy

Jedna z ras psów, należąca do sekcji psów molosowatych w typie górskim. Według klasyfikacji FCI podlega próbom pracy. Jest to pies ciężki i masywny. Wzorzec FCI nie podaje górnej granicy wzrostu. Ze względu na długość szaty istnieją dwie odmiany bernardyna: krótkowłosa i długowłosa. Umaszczenie: Kolor podstawowy to biel z mniejszymi i większymi czerwono rudymi łatami (psy o umaszczeniu łaciatym) aż do czerwono rudego płaszcza na grzbiecie i słabiznach (psy o umaszczeniu płaszczowym). Jednakowo cenione jest umaszczenie odwrotne: czerwono rudy płaszcz poprzerywany bielą. Dopuszczalne czerwono rude pręgowanie. umaszczenie brązowożołte tolerowane. Pożądana ciemna oprawa głowy. Tolerowany czarny nalot na tułowiu. Jest to pies spokojny, łagodny i odważny, nieufny wobec obcych. Bernardyn krótkowłosy jest rzadziej spotykaną odmianą w porównaniu do bernardyna długowłosego. W Polsce uznawany jest za rasę rzadką. Psy tej rasy są wykorzystywane w ratownictwie górskim (wykorzystywane są głównie krótkowłose) i w poszukiwaniach rożnego typu. Hoduje się je też jako psy stróżujące bądź domowe. Najsławniejszym bernardynem był Barry, który ratował ludzi na przełęczy św. Bernarda. Miał on ocalić około 40-100 osób. Pomnik tego psa znajduje się w Cimetière des Chiens, a jego ciało prezentowane jest w Muzeum Historii Naturalnej w Bernie.
 szczeniak

 dorosły pies

 

Aidi

Jedna z ras psów, należąca według FCI do grupy psów w typie pinczera i sznaucera, psów molosów, szwajcarskich psów pasterskich i innych ras, zaklasyfikowana do sekcji psów molosowatych w typie górskim. Aidi prawdopodobnie jest potomkiem dużych azjatyckich psów pasterskich. Francuska nazwa rasy "Chien de l’Atlas" określa jej pochodzenie - góry Atlas w Maroko. Muskularny, silnie zbudowany pies. Umaszczenie dowolne. Sierść powinna być gęsta i dość długa (krótka jest uważana za wadę), szczególnie na ogonie i tylnych nogach; wokół szyi powinna tworzyć grzywę (bardziej widoczną u samców). Szata ma za zadanie chronić psa przed zimnem, deszczem oraz atakami dzikich zwierząt. Jest to pies czujny, nieufny wobec obcych, posiada silny instynkt obronny. Ma przy tym wiele energii i zwinności. Psy te nigdy nie były wykorzystywane jako typowe psy pasterskie. Broniły stad i własności pasterza, a przy tym towarzyszyły chartom Sloughi w polowaniach z racji na ich dobry węch. Rasa ta nie jest w Polsce spotykana. W Maroko istnieje klub, którego zadaniem jest ochrona i propagowanie narodowej rasy jaką jest aidi.
 szczeniak

  dorosły pies

 

Broholmer

Jedna z ras psów, należąca do molosów w typie dogowatym. Broholmer jest silnym i masywnym psem o prostokątnym formacie sylwetki. Posiada dużą i szerką głowę, z szyją o luźnej skórze na niezbyt rozbudowanym podgardlu. Istotną proporcja dla tej rasy jest ta sama długość czaszki i kufy. Linia grzbietu jest prosta, z wyraźnie zaznaczonym kłębem. Ogon jest noszony poniżej niej, bez tendencji do tworzenia się na jego końcu pióra. Szata jest krótka i twarda, z grubym podszerstkiem. Maść czarna lub płowa w różnych odcieniach, dopuszczalne białe znaczenia w okolicach piersi, ogona i na łapach. Jest psem pojętnym i łatwo poddającym się szkoleniu. Nadaje się nawet dla początkującego właściciela. W stosunku do dzieci i innych zwierząt jest cierpliwy i opiekuńczy. Jest dość aktywny jak na molosa, wymaga sporo ruchu. W przeszłości psy tej rasy były wykorzystywane w polowaniach na dziki. Aktualnie sprawdza się jako pies stróżujący i pies obronny.
 szczeniak

 dorosły pies

Alaskan Malamute

Rasa psa zaprzęgowego w typie szpica, zaliczana do ras pierwotnych. Jedna z najstarszych ras arktycznych używanych do ciągnięcia sań i przenoszenia ładunków. Szata jest gęsta, z grubym podszerstkiem, nieco bardziej szorstka i dłuższa niż u husky syberyjskiego. Umaszczenie występuje w odcieniach szarego i białego, sobolowo-białego, czarno-białego, wilczasto-białego, czerwono-białego albo czysto białego. Mają opinię przyjacielskich wobec ludzi, jednakże maszerzy często mają kłopoty z ich gotowością do bójek z innymi psami, psy te często przejawiają też tendencje do polowania. Lubią dzieci oraz są życzliwe w stosunku do obcych. Posiadają silne poczucie hierarchii w stadzie i związane z tym skłonności do prób dominacji członków rodziny. Są psami przystosowanymi do niskich temperatur i ciągłej pracy, potrzebują odpowiedniego zajęcia w postaci np. zawodów z odpowiednio ciężkim uciągiem, biegania przy rowerze lub regularnych bardzo długich spacerów. Nie znoszą samotności i bezczynności. Chociaż używane są jeszcze jako psy pociągowe (głównie dla rekreacji i w sportach zaprzęgowych), najczęściej utrzymywane są dzisiaj jako psy rodzinne oraz reprezentacyjne. Nie spełniają się jako psy stróżujące. Choroby stosunkowo często występujące u tej rasy to dysplazja stawów biodrowych, dziedziczna polineuropatia, częste u ras północnych problemy z oczami (zwłaszcza katarakta, PPM, distichiasis).
 szczeniak

 dorosły pies

 

Husky syberyjski

Jedna z ras psów, należąca do grupy – szpiców i psów w typie pierwotnym, zaklasyfikowana do sekcji północnych psów zaprzęgowych. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów pracujących. Współcześnie siberian husky jest wykorzystywany, tak jak i dawniej, jako pies zaprzęgowy, także jako pies rodzinny.  Siberian husky to pies silny umiarkowanie, zwarty, o sportowej sylwetce formatu skróconego prostokąta. Oczy są brązowe lub jasnoniebieskie, przy czym często jedno może mieć inny kolor niż drugie. Są osadzone lekko skośnie. Oryginalną i często poszukiwaną cechą są niebieskie tęczówki, nierzadko tęczówki różnią się kolorem. Dopuszczalne są wszystkie rodzaje umaszczenia, od czysto białego do jednolicie czarnego, jednak najczęściej spotykane zestawienia barw to: czarny, szary, wilczasty, srebrzysty, rudy, czekoladowy i złocisty z bielą, także pinto (łaciate). Na głowie występuje duża różnorodność rysunku, tzw. maski - z reguły biała kufa i część twarzowa czaszki, reszta barwna. Włos jest dwojakiego rodzaju - tworzą go podszerstek i włos okrywowy średniej długości; bardzo gęsty, sprawia wrażenie obfitego, ale nigdy nie jest tak długi, żeby przesłaniał wyraźny rysunek linii psa.
 szczeniak

 dorosły pies

Australian silky terrier

Jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów miniaturowych. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów ozdobnych i do towarzystwa. Australian silky terrier ma ciało zwarte i niskie, ma dłuższą kufę oraz krótszy włos i ciemniejsze umaszczenie od yorkshire terriera. Głowa jest średniej wielkości, z czarnym zakończeniem nosa, oczy zaś małe, okrągłe, ciemnej barwy. Uszy nieduże, stojące, przypominają odwróconą literę "V". Ogon jest obcinany, noszony do góry.  Szczenięta mają początkowo szatę barwy czarnej i czarnej podpalanej, następnie zmienia się ona na stalowoniebieską lub srebrzystopodpalaną (rudawą). Włos cienki, lśniący jedwabiście; niezbyt długi na policzkach i kufie; grzywka na głowie, ale włosy nie mogą opadać na oczy. Australian silky terrier jest to pies wesoły, inteligentny, pełen temperamentu. Oddany właścicielowi, jest łagodny dla dzieci. Łatwy do prowadzenia, bywa uparty. Jako pies aktywny, źle znosi brak ruchu. Jest bardzo posłuszny, jeśli zostanie dobrze wychowany. Pełen zapału i przyjacielski, a także bardzo czujny. Jest odporny z natury i lepiej zniesie mróz niż upał. Według wzorca nadaje się do łowienia szczurów, lecz teraz hoduje się go głównie w domu. Nadaje się do życia w niewielkich mieszkaniach pod warunkiem zapewnienia mu dużej ilości ruchu. Co najmniej dwa razy w tygodniu powinno się przeczesać jedwabisty włos silky i usunąć z niego wszelkie supły i kołtuny, wczepione gałązki i kolce. Włosy rosnące w uszach i pod ogonem należy usunąć. W Polsce jest rasą mało popularną.
 szczeniak

 dorosły pies

 

English toy terrier

Jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów miniaturowych. Rasa ta pojawiła się około 1850 roku, a w 1881 został stworzony wzorzec toy terriera. Dawniej wykorzystywany był do tępienia szczurów, brał także udział w organizowanych walkach ze szczurami. Uznaje się angielskiego toy teriera za jedną z najstarszych miniatur. Toy terrier jest miniaturowym psem o delikatnej i lekkiej budowie ciała. Uszy są stojące, u szczeniąt oklapnięte. Szata jest krótka, gładka, o umaszczeniu czarnym z wyraźnym, intensywnym mahoniowym podpalaniem. Łatwa w pielęgnacji. English toy terrier jest psem żywym i zwinnym, nieufnym wobec obcych. Czujny i ciekawy otoczenia, dobrze znosi warunki miejskie. Współcześnie toy terrier jest psem reprezentacyjnym i do towarzystwa.
 szczeniak

 dorosły pies

Staffordshire bull terrier

Jedna z ras psów należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów w typie bull. Staffordshire Bull Terrier jest psem gładkowłosym o średniej wielkości i muskularnej sylwetce. Włos jest gładki, krótki, przylegający do skóry. Umaszczenie występuje czerwone, płowe, białe, czarne lub błękitne, a także łaciate w którymś z podanych wyżej kolorów. Może także być pręgowane. Umaszczenie błękitne występuje bardzo rzadko. Umaszczenie niedozwolone-czarne podpalane i czekoladowe. Staffordshire Bull Terrier jest to pies pewny siebie, odważny, wesoły, inteligentny, wierny, uparty, opiekuńczy, aktywny ("od momentu porannej pobudki aż do ciszy nocnej, Stafford korzysta z życia w pełni." – "The Staffordshire Bull Terrier", Steve Eltinge) i ciekawski. Wymaga bliskiego kontaktu z człowiekiem, wobec innych zwierząt jest tolerancyjny, jeśli będzie do nich od wczesnego okresu przyzwyczajany. Uwielbiają rywalizować z innymi psami, stąd też duże zainteresowanie "tug-of-war" (przeciąganie liny z innym psem). W stosunku do dzieci są przyjazne i cierpliwe. W sytuacjach, w których inne psy tracą cierpliwość i potrafią zareagować agresją, Staffordshire Bull Terrier zachowuje spokój, lub po prostu odchodzi, przez co został nazwany przez Anglików "nanny dog" ("pies niania", "psia niańka"). Potrafi dostosować się do życia w rodzinie, zarówno w mieście jak i na wsi. Staffordshire Bull Terrier współcześnie pełni funkcje psa rodzinnego, wszechstronnie użytkowanego. Coraz częściej Staffiki używane są do konkurencji sportowych takich jak agility czy weight pulling. Staffordshire Bull Terrier jest jednym z najpopularniejszych psów w Wielkiej Brytanii i Australii.
 szczeniak

 dorosły pies

 

American staffordshire terrier (Amstaff)

Jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów w typie bull. American staffordshire terrier robi wrażenie psa o dużej sile w stosunku do swojego ciężaru i wzrostu. Jest to pies mocny, umięśniony, a zarazem zwinny, czujny na sygnały otoczenia. Jest zwarty, o niezbyt długich kończynach, nie podkasany. Amstaff współcześnie jest wykorzystywany jako pies rodzinny. American staffordshire terrier jest dynamicznym, odważnym i energicznym zwierzęciem, stąd ma on dużą potrzebę ruchu. Jego żywotność bardzo przydaje się na wsi, gdzie oczyszcza on teren ze szkodników. Ułożenie tego silnego psa polega na podporządkowaniu go przewodnikowi od szczenięcia. Ma on skłonność do bójek ze względu na pierwotne przeznaczenie, toteż szczenięta należy od początku uczyć przyjaznych kontaktów z innymi psami. Amstaffy wymagają bliskiego kontaktu z właścicielem. American staffordshire terrier w Polsce pojawił się niedawno, na początku lat 90. Mimo tego, w szybkim czasie zdobył dużą popularność, co spowodowało powstanie wielu hodowli, sprzedających psy nieposiadające rodowodów.
 szczeniak

  dorosły pies

Bullterrier miniaturowy

Rasa psa będąca mniejszą wersją bulteriera. Wzorce obu ras mają ten sam numer. Psy tych ras wyglądają więc tak samo z wyjątkiem wielkości. Populacja rasy jest stosunkowo niewielka. Bulteriery miniaturowe często przerastają limit wzrostu, cierpią też na choroby oczu. Początkowo rasa była bardzo nie wyrównana pod względem wielkości i umaszczenia. Bulteriery miniaturowe mogą być białe lub pręgowane, występuje także tricolor. Białe miniatury nazywane były też Coverwood Terriers, od nazwy hodowli specjalizującej się w białych bulterierach miniaturowych. Bulterier miniaturowy jest z reguły bardzo przyjaźnie nastawiony do ludzi, ale jest mniej tolerancyjny w stosunku do innych psów. Bulteriery miniaturowe były często wystawiane na początku dwudziestego wieku, potem rzadziej z powodu braku wyrównania rasy.
 Bullterrier standardowy i bullterrier miniaturowy

 

Bullterrier

Jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do terierów w typie bull. Mocno zbudowany i umięśniony, proporcjonalny i ruchliwy. Sprawia wrażenie żywotnego, rezolutnego i inteligentnego. Jego unikalną cechę stanowi opadająca linia kufy (downface) i jajowaty kształt głowy. Niezależnie od wzrostu, psy powinny mieć wygląd samczy, a suki suczy. Włos krótki, przylegający, jednolitej struktury, lśniący, twardy w dotyku. Zimą pies może mieć miękki podszerstek. U psów tej rasy występuje szeroka skala umaszczenia: biała, pręgowana, tricolor, czerwona, płowa. Niepożądana maść niebieska i czekoladowa. U bulterierów o umaszczeniu kolorowym przewaga białego koloru może być przyczyną dyskwalifikacji na ringu wystawowym. Nakrapiana lub przesiana biała sierść jest uznawana za wadę, lecz znaczenia na głowie są dopuszczalne. Bulterier jest psem zrównoważonym, żywym (lecz nie nadpobudliwy) i bystrym, lecz często upartym. Wymaga wczesnej socjalizacji z innymi zwierzętami domowymi. Tolerują dzieci, jednak ich kontakty z nimi muszą odbywać się pod kontrolą osób dorosłych. Początkowo hodowane jako szczurołapy, później wykorzystywane do walk psów oraz polowań na niedźwiedzie (w większej grupie). Psy te są bardzo wyczulone na ogień, według niektórych źródeł alarmowały w wioskach o pożarze. Obecnie są głównie psami rodzinnymi. Bulteriery dobrze czują się w psich sportach, takich jak agility czy flyball. Wymaga doświadczonego i konsekwentnego właściciela, który będzie potrafił odpowiednio postępować z psem i zapewnić mu odpowiednią dawkę ruchu. Bulteriery powinny pracować raczej krótko i intensywnie, niż długo. Sierść krótka i przylegająca jest łatwa w pielęgnacji.
 szczeniak

 dorosły pies

 

Golden retriever

Jedna z ras psów, należąca do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych, zaklasyfikowana do sekcji psów aportujących. Golden retriever jest psem myśliwskim. Obecnie najczęściej jest psem towarzyszącym i ze względu na usposobienie - psem rodzinnym. Psy tej rasy są często szkolone na przewodników niepełnosprawnych, terapeutów, a z uwagi na doskonały węch - jako psy policyjne (wyszukiwanie narkotyków) oraz ratownicze. Sprawdzają się także w psich dyscyplinach sportowych np. agility, obedience. Psy charakteryzują się inteligencją i posłuszeństwem oraz łagodnym charakterem, rzadko szczekają. Golden retrievery są energiczne, wytrzymałe i aktywne. Szybko przywiązują się do właściciela. Towarzyskie potrzebują bliskiego kontaktu z członkami rodziny, dobrze tolerują inne zwierzęta w domostwie. Ze względu na swój karny i łagodny charakter, sprawdzają się jako towarzysze osób starszych i dzieci. Nazwa psa nawiązuje do doskonałych umiejętności aportowania: golden retriever w wolnym tłumaczeniu oznacza "złoty aporter". Tak aktywny pies potrzebuje sporej dziennej dawki ruchu (ok. 2-godzinnej). Wymaga regularnego wyczesywania oraz specjalnej uwagi w pielęgnacji uszu (są podatne na zapalenia).
 szczeniak

 dorosły pies

Labrador retriever

Jedna z ras psów, należąca do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych, zaklasyfikowana do sekcji psów aportujących. Psy te są żywiołowe, lubią zabawy z innymi psami. Idealnie nadają się dla rodzin z dziećmi. Są wytrzymałę, aktywne i silne, przywiązują się do swych opiekunów. Lubią pływanie i zabawy z dziećmi. Mają silną potrzebę pracy z przewodnikiem. Trzeba zapewnić mu odpowiednią do jego potrzeb dawkę codziennego ruchu. Niespełnienie tego warunku prowadzi do otyłości powodującej choroby stawów, a także nadpobudliwości oraz przyczynia się do wielu niepożądanych zachowań. Psy tej rasy przejawiają średnie ryzyko do wystąpienia skrętu żołądka. Pierwotnie był użytkowany jako pies myśliwski, aportujący postrzałki, głównie ptaki. Jedną z cech labradora jest umiejętność zapamiętania miejsca upadku kilku postrzelonych ptaków i następnie zaaportowanie jednego po drugim do myśliwego. Ze względu na umiejętność współpracy z człowiekiem labradory są współcześnie wykorzystywane w różnych dziedzinach, nie związanych z łowiectwem, takich jak np. psy ratownicze, policyjne, rodzinne, terapie chorych. Według liczby psów oficjalnie zarejestrowanych w organizacjach kynologicznych labrador retriever to jedna z najpopularniejszych ras w Wielkiej Brytanii, USA i Polsce.
 szczeniak

 dorosły pies

Jamnik szorstkowłosy

Rasa psa domowego, najmłodsza odmiana jamnika wyhodowana na początku XX wieku, najprawdopodobniej przez skrzyżowanie jamnika krótkowłosego z szorstkowłosymi pinczerami i terierami. Podobnie jak jamnik krótkowłosy jest uparty i ma bardzo silny instynkt. Jamnik szorstkowłosy jest głównie psem myśliwskim, tzw. norowcem. Ta odmiana jamnika jest wykorzystywana do wypłaszania królików z nor.
 szczeniak

  dorosły pies

Jamnik długowłosy

Jedna z ras o długiej, lśniącej sierści i tzw. piórach na ogonie i zewnętrznej stronie kończyn. Ta odmiana jamnika powstała wskutek skrzyżowania jamnika gładkowłosego z długowłosymi płochaczami lub cocker spanielami. W porównaniu z pozostałymi odmianami jamnika: szorstkowłosym i krótkowłosym głowa jamnika długowłosego jest bardziej szlachetna a uszy są niżej osadzone i dłuższe. Umaszczenie czarne-podpalane jest jednym z najrzadziej spotykanych w tej odmianie.
 szczeniak

 dorosły pies

 

Jamnik krótkowłosy

Jest to jedna z ras jamnika. Jest jego pierwotną postacią, która pochodzi od dawnych psów gończych z terenów dzisiejszych Niemiec. Głównym przeznaczeniem jamnika krótkowłosego jest gonitwa za zwierzyną, płoszenie i norowanie, chociaż obecnie jamniki bardzo dobrze sprawdzają się jako psy trzymane w mieszkaniach do towarzystwa. Włos krótki, gęsty i gładko przylegający, który nie powinien być zbyt delikatny ani zbyt obfity. Pies ten ma swój charakter. Często te jamniki są uważane za najbardziej złośliwe ze wszystkich odmian. Bardzo silnie przywiązane do właściciela. Może w jego obronie oddać własne życie. Pies bardzo wrażliwy. Po podniesieniu na niego głosu bądź ręki może stać się agresywny wobec innych osób, również może stracić zaufanie do właściciela. Jak wiadomo jamnik po długim czasie z powrotem może ponownie zaufać właścicielowi. Nie gubi sezonowo włosa, nie wymaga strzyżenia. Przeciętnie żyje 12-14 lat.
  szczeniak

  

  dorosły pies